اکيون تنهنجون ايشاءُ کـــنڊ آهن
جنهن ۾ قيد سج ۽ چنڊ آهن،
مڇيون آســـما ن ســــان ڳــالـهائـي،
فرشــــتن جي ڦٽائينديون نـنـڊ آهــن،
ســمنڊ کائـيندو مـٽي پيو اچــــي،
ڏک ۾ وســاريا لاڙ جــنـڊ آهــن،
زمين جو وچ مومــــل ڪيئن لڌو؟
دل جيترا ڪاڪ کــي ڪــنڊ آهــن،
هــــوءُ ته هينئر اسڪــــول ۾ هونــدي،
ڪنهن وڄـايا مندر جــــا گهـــــنڊ آهن،
تــو ڇـــــــــو نــديءَ کي ڦـلــڙي وڌي آ،
مـــــــــاڪ تـــي وِڌا پـــاڻي ڏنـــڊ آهــن،