ٻني ســـــــــائي سڏي توکي پرين تون پهچ پٽن تي
شام ڌاري لڳن ٿا شيشا عشق نچي ٻيهر کٽن تي،
هيل بهار ۾ جوڀن ۾ جي ٽڙيو ڪون گلن وانگر،
رڳو ارڏي هوا مـــُرڪي ڇٽيو جام لوڻ هٿن تي،
نديءَ جي ڀر ۾ مُهاڻو هاري پيو خوب ڳـــــــوڙها،
ڇڏي لهرن موج مستي لُڇي ٻيڙي سُڪي ڏٽن تي،
مور ساري ڊيل ڊوڙي، جهومن اڪـــن جون رنگتون،
ڪڪر ڪارا اچو ڪوٺي وسي بارش هيل ڀٽن تي،
نٿو نصيب پئسن سان ملي ڀلي اوهين زور لڳايو،
اچن ڊوڙي وٺڻ وارا وڪامي جي بخت هٽن تي،
پلي اميدون پـــــکي ويا نانگ گهمن پيا وڻن تي،
پڪو قيدي عشق بڻيو لڳا پهرا گهيڙ گهٽن تي،
چُني اڏري چــنڊ کليو تارن وڏا ٽهڪ ڏنا ڙي،
حُسن تازي ڀڳي آرس ڏنو جوڀن ڏيک مِٽن تي.