اڏري ايندس تون رڳو طلب ڪجان
پر شرط اِهو حــــــوالي قلب ڪجان،
ائين نه ٿئي جو زمين به يـــــــاد نه رهي،
مٺا منهنجي مستقبل تي قرب ڪجان،
وهيل ڳوٺ جي او ويرو ڪولهڻ سوچ،
ٿـــر وساري پاڻ سان نه غضب ڪجان،
جيئن آئون توکي اماس ۾ ڏسي سگهان،
دل پنهنجي ٻـــــــاري پرين بلب ڪجان،
جڏهن ڪو پکي بارش ۾ وهجندي ڏسين،
ان وقت يـــاد مونکي تون محب ڪجان،
باک مونکي ٻڌائي پئي ته اجهو مور رُنو،
ڊيل تون نيراني ڳــــوڙها جذب ڪجان.