دل تي رکيو ويٺو آهيان، ڳوٺ تنهنجو ٽوال جهڙو،
ڦلڙي ۾ نهاري مون پڇيو نڪ تنهنجو ڪنهن ٽوپيو هو،
چيائين اڃان چنڊ جهليو پيو آ، هينئر نه پچ سوال اهڙو،
ڪجهه سونهن پنهنجي، منهنجي حوالي ڪرين ٿي؟
آئون سنڀالو سٺو ڪندس، گلابن جي رکوال جهڙو،
اڄ هڪڙو ماڻهو منهنجي اکين ۾ زوري گهڙي آيو هو،
جنهن جو اجڙيل چهرو لڳو ٿي ڀنڀور جي زوال جهڙو،
اڄ توکي الائي ته ڪهڙي رنگ جا ڪپڙا پاتل هوندا،
فون کولين ته خبر پئي مـــاڻهو به ٿي احوال جهڙو،
ڪجهه شاعري منهنجي چنڊ ۾ شموليت ڪئي آهي،
تڏهن ته لفظ لفظ حسين آهي نئين ڳاتل قوال جهڙو.