هاڻ پنهنجي زندگي ۾ اڳوڻي شِدت ناهي رهي
پيار پوڙهو ٿي ويو، عـشق ۾ همت ناهي رهي،
ڪارونجهر کي پرن تي کڻي مور ڪيڏانهن پيو وڃي،
اي ننگر ڇا هوءُ هاڻي ڀـــــــــري ڀرت ناهي رهي،
تلوار جهڙي ڳوٺ مان ڪيئن سلامت موٽي سگهبو،
خنجر جهڙن ماڻهن ۾ ڪا انسانيت ناهي رهي،
هيڏو سارو چنڊ ڪيئن هُن جي اکين ۾گهِڙي ويو،
ڪير ٿو چوي قدرتي حُسن ۾ عِزت ناهي رهي،
جڏهن تـــــون ملين ٿي ته حُسن تو مان اڏامن ٿا،
غلط آهي ته لال قلندر جي مِٽي مست ناهي رهي،
مان ته تنهنجي فِڪر ۾ پرين ڪمزور ٿي ويو آهيان،
ماڻهو چون ٿا ته تنهنجي به چڱي طبيعت ناهي رهي،
هي درد ويچارو دِل جـــــــــــو ٿي مهمان آيو آهي،
تنهنجي وارن تي بارِش ڇو گهڻو وقت ناهي رهي.