سئو تائين ڀاڪـــــر سارڻ سِکي وئين
ڄـــڻ بارش ۾ ٽانڊو ٻارڻ سِکي وئين،
تو جڏهن مُرڪي مڪلي ڏي نهاريو،
ڄڻ سُپ مان ساريون تارڻ سِکي وئين،
هاڻي غم جو تئو توکي ڪونه ساڙيندو،
بهارن ۾ ڳــــــــوڙها هارڻ سِکي وئين،
نينهن تنهنجو نوريءَ سان اٽڪيوهو،
تڏهن تماچي مڇيءَ مارڻ سِکي وئين،
هاڻي مونکي ڪهڙو کٽڪو آهي پرين،
تون پنهنجا قـــــــول پارڻ سِکي وئين،
سونهن کــــي ويٺي چپٽين تي نچائين،
گهر ۾ مـــــورن کي ڌارڻ سِکي وئين،
اڄ به اگهاڙو پيو آســــمان ۾ گهُمين،
چنڊ پرايون جوانيون کارڻ سکي وئين.