دنيا جي لالچ ۽ لوڀ ڇڏي سونهن سان ننڊ ۾ سُتا
پکي جهڙا هـــــــــــي پيار منهنجا اڏامي چنڊ ۾ سُتا،
هُن کي اٽو پيهندي ٿڌي هوا ۾ ستارا نظر ڪونه آيا،
جيڪي جگنوئن تي چـــڙهي اچي اڀ جنڊ ۾ سُتا،
چون ٿا پر سال کان وٺي هُن چانهه پيئڻ ڇڏي ڏني آ،
منهنجا ماڻا ۽ ناز اجايو ڪـــــــوپ جي ڏنڊ ۾ سُتا،
مَن منهنجي شاعري کي تون ٻوڙ ۾ وجهي کائي وڃين،
تڏهن ته سمورا خيال تنهنجي وٽي جي ڪُنڊ ۾ سُتا،
دل کاراڻ کائي کائي هــاڻي ڌڙڪي به ٿورو گهٽ پئي،
شُگر جي مـــــــــــريض جا شوق کلي سڀ کنڊ ۾ ستا،
مور روهيڙي جي وڻ تي حُسن مـــــان پئي ناز چونڊيا،
باقي پکي ٿــــــــــر سان ڳالهائي ڳالهه جي ڳنڊ ۾ سُتا،
پوڙهو پيءُ ويو آهي، جهنگ ۾ ٻڪــــــــــريون چارڻ،
ڇورا جـــــــــــن جا ڏينهن ڏِٺي جو پيا هِن ٽنڊ ۾ سُتا.