سدائين دل دٻاءُ ۾ رهي،
ڪيئن نه رڙيون روح ڪري،
عمر سڙندي گهاءُ ۾ رهي،
سڄي چالاڪي چنڊ جي آهي،
سَڳي ڪنهن نئين تاءُ ۾ رهي،
هوا جو دوکو چئي سگهجي ٿو،
چُني ته هن جي حياءُ ۾ رهي،
ڪــٿي پيدا ٿو پيار ٿئي،
صبح شام نياءُ ۾ رهي،
منهنجي ٿي نه سگهي هو آخر،
رڳو ها_ هئي ها ۾ رهي.