تو پيتي ته اُڀ مــــان ٽهڪ اچڻ لڳا
چانهه جا نخرا ڪوپ ۾ نچڻ لڳا،
مورن جا پر ميڙي هُن گهر ۾ رکيا،
ڏور انڊلٺ جا رنگ اُڀ ۾ پچڻ لڳا،
رات ڀنڀور مونکي خوابن ۾ سڏيو،
اکين ۾ مـيلا سونهن جا مچڻ لڳا،
رات وڏف جي گل تي جُگنو کليا،
خيال شـــاعر جا ان مهل رچڻ لڳا،
خـــوبصورت ان جي خــوشبو خاطر،
پکين جـــــــا پير پراڙ ۾ گچڻ لڳا،
اوبارو حُسن کائيندس ته اُبرڪا ايندا،
تڏهن ته چنڊ ۽ تارا مون کان بچڻ لڳا،
چون ٿا روئڻ روح جي هيٺان آهي،
تڏهن ته دشمن منهنجا ڳوڙها جانچڻ لڳا.