سنئوڻ خاطــــر سمنڊ ۾ تون پير پنهنجا ٻوڙ پرين
بادل اُٿن سمنڊ مان بارشــــــــــــــون پون کوڙ پرين،
سسئي سان گڏ عشق جبلن ۾ پيو ڊوڙون پائي،
پنهون ته به پيار وٺي، ٿــــورو پهاڙن ۾ ڊوڙ پرين،
تنهنجي وارن کي وڻن مان سڀ پکي گهوري ڏسن پيا،
بارش به اچــــڻ واري آهي، اڄ ته ذلفن کي ڇوڙ پرين،
مان به ٿورو سونهن جي شاورن مان وهنجي ڏسان،
تون حُـــــسن اڄــــوڪو اچي ســــڀ نپوڙ پرين،
اڄ توکي ڀاڪرن ۾ گهڻو وقت کڻي نه سگهندس،
اڄ تنهنجو پيار سمورو لڳي ٿو گلن مان نوڙ پرين،
اڄ لاڙ انهي ڳالهه تي ضـــــد ڪــــيو ويٺو آهي،
چوي پيو ته هُن کي چئو وڇوڙا چڪ سان ٽوڙ پرين،
هاڻي گهوٽن ڀي گهوڙن تي چڙهڻ سنڌ ۾ڇڏي ڏنوآهي،
هاڻي ڪاڪ مِٽي جا ذرڙا چمندا ڪئين موڙ پرين.