چنڊ ڪنهن شاعر جو خيال ڪر،
ڦــــــــــلڙي ســـان ايڏي مــحبت اٿئي،
ته مينهن اچـــــــي ٿر خوشحال ڪر،
پگهار ۾ باقــــي ڏينهن ڇـــا هـــــــن ،
تيسين ڀاڪـــرن جي رکال ڪـــر،
وڻن کي اکيون ڪـــون آهن پرينءَ،
منهن ويڙهـــــي نه پيار حــــلال ڪر،
اي بارش سنڌ ســـان ڪـــــــاوڙجي،
پنهنجا دوست نه اڄ ڪــــنگال ڪر،
پاڻ ٻنهي جــــي ٻــــــوليءَ ســــاڳي آ،
تون مون تي آگ نه استعمال ڪر،
شـــاعري روح جي غــــــــــــذا آهي،
تون شاعــرن جــي ســـــنڀال ڪــــــر.