ڪــارونجهر تي ڊيل جو روڄ راڙو آهي
مور جي اکين جو ڇو پاڻي ٻاڙو آهي،
چيچ ۾ اهڙو به چنڊ نهاربو آهي ڇا،
ويچاري زخم ٿي ٻڌو وڃي ناڙو آهي،
بارش جي ڪاوڙ جي ستارن کي ڪهڙي سُڌ،
ڀٽ تـــــي بيهوش ڇو پيو تاڙو آهي،
مڃان ٿــــــو مان توکي سانورو ٿو لڳان،
پر منهنجي دل جو ته رنگ ڳاڙهو آهي،
هوءُ ته سمنڊ تـــــي پيا روح وندرائين،
اي سج توکـــي لڳو ڇو ڀلا ساڙو آهي،
ڇانءَ ته پکين جي پرن تي چڙهي وئي،
تڏهن ته ديس سڄي ۾ ڪاڙهو آهي،
تو ڇو پرينءَ پنهنجو پردو ڪيو آهي،
آسمان جو ته يار منهن اگهاڙو آهي.