اعلى انسان: ڄيٺمل پرسرام گلراجاڻي
مونکي ٿوري ڪي گهڻي اڀياس مان ايترو معلوم ٿيو آهي ته اسلام جو نبي ڪريم ﷺ هڪ حيرت انگيز ماڻهو هو. هن جي حياتي سچ پچ دل گرفتار ڪندڙ آهي. ياد ڪرڻ گهرجي ته حضرت محمد ﷺ فقط مذهبي اڳواڻ ڪين هو، پر هو هڪ وڏو بادشاهه به هو. هو نه رڳو هڪ درويش فقير هو،پر اعلى امير هو. فقير دنيا جا لڳ لاڳاپا ڇڏي گوشه نشيني اختيار ڪري انهيءَ حالت ۾ هو دنيا کان دور ٿو رهي. مگر بادشاهت جون واڳون جهلي، تنهن سان گڏ درويشي ڪمائڻ، ڪا ٿوري ڳالهه نه آهي. اسلام جي نبي انيڪ جنگيون ڪيون ۽ ملڪ فتح ڪيا. حڪومت قائم ڪئي . وزارتون ٺاهيون . قانوني ۽ ڪاروباري واڳون هلايون . جدا جدا قومن ۽ فرقن کي ملائي، هڪ راڄ ڪيو. اهڙين ڪارواين ڪندي به هن پنهنجي دل کي نفس کان واندو رکيو. بادشاهه هوندي به هن ڇٽ ڇڏي پٽ اختيار ڪيو.تخت تي نه ويٺو، پر هڪ واڻ جي ننڍڙيءَ منجي تي ويٺو. ٻانهن هوندي ڪم پنهنجي هٿن سان ڪيائين. مسجد جون ڀتيون پاڻ ٺاهيائين، گانين جا وٿاڻ پاڻ صفا ڪيائين. جتي پنهنجن هٿن سان سبيائين. گهر ٻهارڻ ۽ ماني پچائڻ جو ڪم پاڻ ڪيائين . پيغمبر جي راڻين کي به پورهيو ڪرڻو پوندو هو . پر تنهن سان گڏ بکون به ڪڍڻيون پونديون هيون. سندس ” وڏي راڻي “ جو چوڻ آهي ته سندس گهر ۾ ٻه ٻه مهينا تئو ڪين تپندو و. پيغمبر صاحب ﷺ اهي فاقا ڪڍيا جن جي ڀيڻي نه آهي. پيٽ کي پٽيون ٻڌي، نفس کي ماري هڪ عجيب رهت رهيو. نبي سڳورو بلڪ هاڻوڪي سوشلسٽ خيال وارن لاءِ عظيم مثال هو. ” وياج “ يعنى مفت ڪمائي کي حرام پيغمبر ئي ٺهرايو.
منهنجو غير مسلم هندواسي ڀائرن کي چوڻ آهي ته هڪ ڳالهه ڪڏهن نه وساريو ته اسلام جي پيغمبر ڪڏهن به هڪ اکر هندستان يا هندن جي خلاف نه چيو. هي جيڪي ويرو رود آهن، تن جي جوابداري جو ذرو به بوجو پيغمبر ﷺ صاحب تي نٿو وجهي سگهجي تنهنڪري اسانکي جڳائي ته اسين هن جي حياتي ۽ هن جي سکيا کي بنان ڪنهن بغض جي پڙهون ۽ ويچاريون.