قرب جي حڪومت: واشنگٽن ارونگ
حضور اڪرم ﷺ گهڻو ڪري ماڻيٺا هئا. سندن طبيعت ۾ هڪجهڙائي هئي. پاڻ خوش طبع به هئا، پر عام طور سنجيده رهڻ پسند ڪندا هئا. سندن مرڪ پرڪشش هئي. عام عربن جي ڀيٽ ۾ سندن رنگ سرخ هو. اضطراب ۽ جوش جي حالت ۾ سندن منهن مبارڪ روشن ٿي ويندو هو. ذهانت بيشڪ غير معمولي هين. پاڻ نهايت عقلمند ۽ ذڪي هئا. يادگيري ڏاڍي هين . روزانه وهنوار جي سڀني پهلوئن تي سندن نظر هوندي هئي. کاڌو تمان سادو کائيندا هئا. روزا گهڻا رکندا هئا. امير، غريب، دوست دشمن، هيڻي ڏاڍي، سڀني سان هڪجهڙائي هلت هلندا هئا. طبيعت ۾ نرمي ۽ رحمدلي ڪري، ماڻهو کيس پيارو گهرندا هئا. غريبن جي شڪايت ٻڌي، سندن تڪليف دور ڪندا هئا. فوجي ڪاميابي کي ڏسي پاڻ ڪڏهن به مغرور نه ٿيا. جڏهن انتهائي طاقتور ٿي ويا. تڏهن به سندن اخلاق، عادتن ۽ طرز زندگي ۾ ساڳي سادگي ۽ شرافت رهي، جيڪا کين سندن ڏکئي دور واري زندگي ۾ ساڻن گڏ هئي. دنوي جاهه وجلال جو خيال سندن دل ۾ ڪڏهن به نه آيو. سندن اچڻ وقت ڪو اٿي بيهندو هو ته پاڻ سخت ناراض ٿيندا هئا. جيڪڏهن کين ڪو خيال هو مقصد هو چاهت هئي ته صرف اها ته دنيا۾ هڪ عالمگير حڪومت قائم ٿئي، جيڪا الله جي ڌرتي تي الله جي حڪومت هجي. قرب، محبت ۽ امن واري حڪومت هجي.