اسان جي ڳالهه ڳوٺاڻي
ازل کان ئي لکا آهن،
اسان جا نيڻ نيسارا
پنهوارن جا پکا آهن،
اسان جو ڀاڳ ڀومي ڙي!
اسان مزدور جا لڱ هون،
اسان جي ڳالهه ڳوٺاڻي،
اسان مشڪل مٺا! ماڻي،
اسان جو راڳ ڀومي ڙي!
انا جي جنگ ۾ ڇاهي؟
ڇڏي ٿي جيئڙا ڊاهي،
اچن ڌاريا ٿا ڌوتا هت،
اڙي، سياست، اڙي، دانش،
چوي ٿي جاڳ ڀومي ڙي!
رُلي ويندين ڀُلي ويندين،
مٽيءَ کان ڌار ڪيئن ٿيندين!؟
ڇڏي آڪاش جا سپنا،
حقيقت سان جيئو جڳ ۾،
سڃاڻو ماڳ ڀومي ڙي!
اها “شاهين” لالچ ڇو؟
شرم ۽ شان ڪر پختو،
پراوا طعام تاڻين ٿو،
نه پنهنجو بخت ڄاڻين ٿو،
ڏيئي ٿي ساڳ ڀومي ڙي!