پُٽ لَٻاري
پير کڻي ٿو کوڙي کوڙي،
هوٽل تي هو هام هڻي ٿو،
عيشن خاطر وياج کڻي ٿو،
هن جو وات شرابي آھي،
هن جو خواب نوابي آھي،
هن جي ڄڻڻ لئه باسون باسيون،
هن جي جيجل پاڻ چوي ٿي،
ڪجھه سمجهي ٿو سور امڙ جو؟
ڪيئن وهي ٿو نور امڙ جو،
هن جي خاطر ڌيءَ ڏني هن،
ڌارين ڇا ست ڌارين ۾ آ
ھي پر ڪانڀو خان سمايو،
جيجل هن مان سور ڪمايو،
در ٿو کڙڪي قرضي آيو،
پيسن عيوض ماءُ کڻي ويو،
پٽ لٻاڙي هوٽل تي ٿو،
ساڳيو وئرٿ وات وڄائي،
عمر سموري ڌوڙ ٿو پائي !
عمر سموري ڌوڙ ٿو پائي !