پهر ڪو حياتي
پراڻن پلن ۽ پنڌن کي سنڀاريون،
ٿڌا ساهه آڻي ٻه ٽي نير هاريون!
جدا وقت رکيو برابر او مٺڙا!
وري وصل واري ڏنو وقت آهي!
وري سور سوري ڏي مون کي کڻان مان،
وري لُڙڪ منهنجي اکين منجهه ڀر تون!
چوان ٿي ته آهي پهر ڪو حياتي،
پري ڪر انهيءَ کان شڪايت جي ڪاتي!
هڙئي رنج هاري هلي آ هلون ٿا،
سڏي ۽ سڪي ٿي برهه جي نديءَ جو!
وري روئي اکڙيون به آليون ڪيون ٿا!