مون کي کول نه ايذائڻ لئه
مون کي سور ويو سمجهائي،
سڻڀا ماڻهو سڻڀا آهن،
اڻڀا ماڻهو اڻڀا آهن!
زر جي گهر مان نڪري عورت،
پنهنجي ور کي ۽ ٻچڙن کي،
هوٽل تي مانيءَ لاءِ آندو،
تن سان هڪڙي نياڻي هئي جا،
تنهن جا نيڻ مصاحب وارا،
مون کي مهڻن مار ڏئي ويا،
صدقو تن تان صاف چئي ويا،
هيءَ جا ننڍڙي ڪڇ تي آهي،
مون سان آ پر منهنجي ناهي،
مون کي چار ٽڪا ڏيندا هن،
هن جي ننڍڙي ريجهائڻ لئه،
مون کي کول نه ايذائڻ لئه،
مون کي کول نه ايذائڻ لئه.