تڪرار جي نيڻ ۾
ناچاڪ زمين آهي
هن ڀونءِ جي دردن جو
ڪو ويڄُ ڪري دارون!
هر ڏينهن اميدن ۾
هن ديس گذاريو آ!
ڪَنَ ڪنهن نه ڪنايو پر
ڀوميءَ ته پُڪاريو آ!
تون مان نه کپي پيئي
ڌرتيءَ ته گهريو ڪجهه ٻيو
جي پيار اَٿو من ۾ ڪجهه
واسَ وطن کي ڏيو!
تڪرار جي نيڻ ۾
ڪنهن غور ڪيو آهي!؟
تڪرار اجاڙيا هن
آباد لکين ويڙها!
بارود وساري اڄ، وک
پيار ڀري سوري
منزل ڏي وڌو تڪڙا!سج ڪو نه لٿو آهي،
پنڌ ڪير متان روڪي
ڪَن ڪو نه ڏبو جڳ ڏي
ڀل ٽوڪ ڪري ٽوڪي!
اُلڪو نه ڇڏيو هڪڙو
جو ماءُ نه خوش آهي
بيمار پئي آهي
دک دارون ٿي چاهي
تڪرار ڇڏي لوچو
ناچاڪ زمين آهي!
تڪرار ڇڏي سوچو
ناچاڪ زمين آهي!