عشق ته منزل جو ڄاڻو آ
اونداهي جون اکيون ڪڍندي،
ڏيلَ ڏکن ۾ ڀوڳيو آهي،
روشن راهه ڪئي آ هاڻي
آءُ هلي تون واجهايان ٿي،
مون ڏي دير نه ڪر او سائين!
ريتِ رسيءَ کي شوق ڇنو آ،
عشق ته منزل جو ڄاڻو آ،
توکي مون کي پار پُڄائي،
عشق سگهي ٿو، ڇا سوچين ٿو!؟
دم تي ڪهڙي پت آ پيارا؟
ساهه وڃي بُت خالي ٿيندو
ڪنهن جي ڀي پوءِ ڪم نه ايندو
اوکي تنها ٽاري آهي،
جاڳي جوتي ٻاري آهي.