من جو ٿر
ها پر تنهنجا ٽهل نه آهن،
ها پر تنهنجي ٻولي ناهي،
ها پر تنهنجا چرچا ناهن،
ها پر تنهنجا سارا پيارا،
مون سان لمحا تازا آهن،
ساڳيا تنهنجا ٽهڪ ٻُرن ٿا،
سور هزارين هانوَ هُرن ٿا،
تنهنجي ٻولي مون سان آهي،
شعرن جي هر صنف چوي ٿي
تنهنجا ئي احساس وسن ٿا،
مَن جو ٿر ٿو مهڪي مرڪي،
ويسر واري ورڻي ناهي،
ياد ڪڏهن ڪا مرڻي ناهي،
ڏاڍو جيءُ اڪيلو آهي،
اڄ به ساڳيو ويلو آهي.