هي دنيا الائي آ ڪهڙي دنيا
سور ميسارجي ويا حياتي! هڙئي،
هر تمنا جو ٽاڪو ٽُٽي ماٺ ٿيو،
جستجو چار ساهيون کڻي ٿي پئي،
نيڻ نيهار ساڻي ٿي آهي سُتي
هورَ سارا ٿيا ماٺ جو مامرو
آس آهن اکيون ٻوليون اوپريون
ولولن جا به واٽن تي پيرا نه هن،
وڍَ نه آ جيءَ کي ڏڍ نه گهرجي پيو،
هي دنيا الائي آ ڪهڙي دنيا،
ڪو به ويري نه آهي نه ئي واهرو،
چنڊ تارا لڳن ٿيا پيا اوڏڙو
هر گنهگار آهي سڪون سان سُتل
عشق وارن جي جوتي جلي ٿي اڃان،
باقي منڪر محبت جا اونداهه ۾،
روح جا رند روڳي نه آهن هتي،
ساهه ڪنهن جا به سوڳي نه آهن هتي،
هيءَ دنيا الائي آ ڪهڙي دنيا
ڪالهه جيڪي بدن ها! هجر جي هٿين
اڄ اُهي ئي بدن وصل جي واٽ تي،
هيڪڙائي سندا ڳيچ ڳائن پيا،
ريت هر هڪ ڪڌي ٿي فنا وئي فنا،
نيڻ پيا ٿا پڙهن پيار وارا پنا،
سور وڇڙي ويا ساءُ آيو سُري،
چنڊ تارن کان اڳتي وڃون ٿا وڃون،
تاس وسري نه ٿي آب گهرجي نه ٿو،
ساڀيان کي ڪوئي خواب گهرجي نه ٿو،
تون مان، تون مان، نه ٻولي رکون پاڻ سان،
هوءَ دنيا عذابن جي دنيا هئي،
هوءَ دنيا خوابن جي دنيا هئي،
هيءَ دنيا حقيقت جي دنيا ملي،
هي دنيا حقيقت جي آهي دنيا!
هي دنيا حقيقت جي آهي دنيا!