اسان جا ڏينهنڙا ڪارا
وهي پوندا سوين سانوڻ،
ڦٽي پوندا رڳن ۾ وڻ،
نه گوندر ڇانورا ٿيندا،
ڊُڪي ايندا غمن جا ڌڻ!
نه ٺهندا ڀاڳ جا تارا!
ڪٿي هي ءَ ڄاڻ هئي پيارا!
اسان جي رات اونداهي،
نه ڪنهن ڄاتي نه ڪنهن ڄاتي،
اسان جي ڏات اونداهي،
اسان جا ڏينهنڙا ڪارا،
ڪٿي هي ڄاڻ هئي پيارا!؟
غمن ڀاڪر ڀريو آهي،
الا اندر ڀريو آهي،
مٺا منڙو ڳريو آهي!
ڀريا هن نيڻ ويچارا!
نه پل شاهين سک پاتو،
سدا لئه ساهه وو آتو،
نماڻي نينهن سان ناتو،
نه جيون ڏيهه ئي ڄاتو!
رهن ڳڻتيون پيا ڳارا!
ڪٿي هيءَ ڄاڻ هئي پيارا!؟