سڏڪا ناهن
پل ۾ توکي تن من ساريو،
پل ۾ توسان نيڻ اڙايا،
پل ۾ توسان سور ونڊيا مون،
ها پر هي ڀي سچ آ راڻا!
عمر سڄي وئي گذري پوءِ ڀي،
توڙ نه توسان نينهن نڀايو!
سور سُري پيا ڳوڙهو آيو،
ويڙهي وقت ويو آ سپنا،
اکڙيون هاڻي خالي آهن،
سور ته آهن سڏڪا ناهن،
سور سهڻ جي ٿي دل عادي،
هانوَ به هيڪل مرڪي پيو آ،
سورن تي هي هرکي پيو آ!
پل ۾ سارو جيون گهاريو!