امن انسان جي نگري
ٿئي ديدار اوندهه جو،
سمهن الڪا ستارن ۾،
هجي چُپ هر نظارن ۾
اميدون سڀ وڃن اُڏري
وڃي هر سور ڀي وسري
نه چاهت چنگ کي سڻجي،
نه محبت مامرو بڻجي
نه ڪنهن جي تات تڙپائي
هجي ماٺار جي موسم،
نه ڪنهن ڀي سار جو سڏ ٿي،
نه ڪوئي خواب جاڳائي،
هجي سنسان جي نگري،
امن انسان جي نگري،
نه گهرجن چاهه جا ڏيئا،
وسامن ساهه جا ڏيئا!