نه ڪو پارُ پنهنجو
اکين ۾ اميدون قدم هن تکا،
کٽن ڪو نه پيا ٿا هي رستا ڊگها،
ڪڏهن ولولو آ ڪڏهن ماٺ آ،
نه ڄاڻا ته جيون الاءِ آ ڇا،
خوابن منجهان خواب نڪرن پيا،
ائين ڏينهن جيون جا گذرن پيا
الئه ماڳ ڪهڙو الئه راڳ ڪهڙو،
وڃون ٿا وڃون ٿا وٺي راهه تنها،
نه ڪو پار پنهنجو نه ڪوئي پهي آ،
اڙي چنڊ! ڪا ويل هيڏي لهي آ،
نه ساڻي اسان جو نه ساٿي اسان جو،
غمن ۾ عمر جو ڀڄي ڪنڌ پيو ٿو،
نه ڄاڻان ته ڪاٿي کُٽي پنڌ ٿو.