رُڳو آ غم جهان ۾
ڏجو نه سوچو عام لئه
خيال خاص خاص لئه،
نه ڏات ڏنج ڏانءَ سان
صرف ڪروڌ هانءَ سان،
نه ڀونءِ جو ذڪر فڪر
مڪاريون مڪرُ مڪرُ
اداس ٿي ويا پهر
مٺا به ٿي پيا زهر
ڪٿي به قُرب ڪو نه آ
ڏٺا وٿاڻ، گهر، شهر،
عجيب عادتون وڌيون
اسان ڇو هاڻ پاڻ ۾؟
نه دل ذهن ڏٺو هتي
سڃاڻ ڪنهن به ڄاڻ ۾
حيات ٿي وڃي پئي،
اُماس ۾ جهان جي
پريت ڪو نه خير آ
زهر ڀري زبان ۾
رُڳو آ غم جهان ۾.