اوندهه
اُٿي وينداسين اوندهه ۾!
اسان جي سور جا سڏڙا،
ڪنايا ڪنهن نه ڇاٿي پيو؟
گلا ڪنهن کان رهي ناهي،
اسان جو جيءَ جوڳي ٿي،
پروڙي پنڌ پيرن سان،
خواهش جي تتل سج کان،
بچايون ساهه ٿا جڳ ۾،
لڙي سج سخت سورن جو،
ته پيرن کي تپايون ٿا،
ٻه ٽي پل پيار جي نم سان،
گذاري ٿا ڏسون پيارا!
گهڙي کن ڇانوَ ۾ ويهي،
اٿي وينداسين اوندهه ۾
فنا ٿينداسين اوندهه ۾
جڏهن اينداسين اوندهه ۾.