مگر سڏي ته ڪو پيو
ڪنن ٻڌي نه ڪوڪ ڪا،
الا هِلي هيانءُ ويو،
وڏو هو سور نينڍ ۾،
لُڏي وئي لونءَ لونءَ آ،
اکيون نهار ۾ ٻڏيون،
مگر اماس رڻ رڙيون،
نه ڪو پهي پيام هو،
خموش هو سمو ستل،
زمين زلزلو ڪيو،
فلڪ رُنو رڙيو پئي،
اندر منجهان آواز ٿيو،
حبيب هو سو هوت هو،
مگر ڌيان وائڙي
پُڄي نه پير ها پسيا
الائي ڪير آ اڃان،
مگر سڏي ته ڪو پيو،
نه ڇڪ ڇڏي ته سو پيو.