ٻه ٽي سارون
ڪمن ۾ زندگي ڇاهي
دمن جي دم دما دم آ
وڃن ٿا ڏينهن ۽ راتيون
نه ٿي ڪا سُرت جيون جي
کٽي ٿو هڻ هڻان هٿ ۾
غمن جا رنگ ڀي سارا
وڃن ڦٽندا پيا هاڻي
ڏُکن جا ڏينهڙا سارا
ويس ڀلجي ڪمن ڪارڻ
محبت جا سڀئي لمحا
لنون ٿا ساهه جي وڻ تي
ٻه ٽي سارون بچيون آهن
ڪٿي ماضي وري ملندو
سکر تنهنجو مٺو پاڻي
ڪراچيءَ مان نه ٿو لڀجي
سمنڊ آهي سمنڊ ٿيندو
ڪٿي من کي اُهو ساڳيو
مزو مهراڻ جو ڏيندو.