پل جو ميلو
ورهين جا اوجاڳا آهن،
سارا شعر سڀاڳا آهن،
ڪالهه رکي مون موهه مهورت
آئي هرڪا سهڻي صورت
هر هڪ دل ويچار ونڊيا هئا
منهنجا جذبا ڌار ونڊيا هئا،
واهه واهه مٺڙا ٻول ٻُريا ٿي
منهنجي هينئڙي هيج هُريا ٿي،
منهنجا سڏڪا شعرن ۾ ها،
سا نه لکا پر ڪنهن کي پئي ڪا
تاڙيون تاڙيون هال وڄي ٿو،
مون سان منهنجو خيال وڄي ٿو،
جذبن جو هي پورهيو آهي،
واهه واهه جو هي طالب ناهي،
چين اهو من کي ته نه آيو،
جيڪو منهنجي دل ٿي چاهيو،
شعرن جي مزدوري ناهي،
تانگهه، حياتي پوري ناهي،
تارن سان ڪو مون کي ڀيٽي،
سُرتا! هي مزدوري ناهي،
اندر جو احساس چوي ٿو،
مون کي منهنجو قياس چوي ٿو،
مون ته ڪيو سو ناهي ناهي،
جيڪي اڄ اتهاس گهُري ٿو،
خيالن ۾ ئي وقت وهي ويو
سوچيندي ئي سج لهي ويو
واپس سارا پانڌي وريا،
روئڻ لئه دل، جذبا ڀريا،
ڏات امان ٿي ڳالهه ٻڌائي،
منهنجي دل کي ٿي سمجهائي،
منهنجا اوجاڳا پل سارا،
هي به اڌورا هو به اڌورا،
نيٺ کُٽي ويو پل جو ميلو
ساڳيو منهنجو جيءُ اڪيلو،
ساڳيو منهنجو جيءُ اڪيلو.
28 نومبر 2016ع تي سکر آئي بي اي هال ۾ پنهنجي ڪتابن جي مهورت بعد لکيل