بَرَ ۾ جوڀن
بت جي ڀوميءَ ۾ ڪنهن موريو!؟
آنءُ نه ڄاڻان ڪير ته هوندو!
جنهن ڀي مون کي پاليو تاتيو،
آخر مون کان ڏور هليو ويو،
آسن جا پن گهاٽا آهن،
ٿڙ ڀرم جو پختو آهي،
ڪير به سوچي ڪين پيو هي،
مون کي ڪجهه به ڪين کپي ٿو،
ها پر بَرَ ۾ جوڀن لامون،
لُڏندي لمندي پُوريون ٿينديون،
رڻ ۾ آهيان ڀٽڪيل ڪو ئي،
مونجهه مسافر ترسي پوندو،
چار پهر هت ٿڪ ڀڃان ٿو،
دل ۾ چوندو مون سين رهندو!