ماڻهو! مذهب جي لئه ناهن
آءُ ته نفرت کي ٿا ماريون،
آءُ ته محبت ۾ ٿا گهاريون
آءُ ڌرم ٿا دل جو جوڙيون
آءُ امن جو پرچم کوڙيون
آءُ ته ويڇن کي ٿا ٻوڙيون،
آءُ ته ٿي انسان رهون ٿا،
ڀورو ڪارو ڇا ٿيندو آ!؟
هندو مسلم ڇا ٿيندو آ،
ماڻهو! ماڻهو ئي هوند وآ،
ساهه به ساڳيو سوچون ساڳيون،
پوءِ انائون ڇو ٿا تاتيون!؟
نفرت نفرت خنجر ڪاتيون،
وئرٿ ٻي هڻ هڻ آ پيارا،
محبت جا ٿا ڏيئا ٻاريون،
ساڙ ڪُدورت کي وساريون
مذهب ماڻهو! جي لئه آهن،
ماڻهو! مذهب جي لئه ناهن،
مذهب ۾ انسان اُتم آ،
مذهب ۾ ڪو ويڇو ناهي،
پو هي جڳ ۾ تون مان ڇاهي؟
ڌرتي بهشت بڻايون پيارا،
جرڪن جڳ ۾ جذبا سارا،
تهوارن سان جيئڻو آهي،
تهوارن سان جهيڙو ناهي،
سنڌ فقيرن جي آ ماتا،
پنهنجا ازلئون رشتا ناتا،
ڌرتي هڪڙي هڪڙو داتا،
ڌرتي هڪڙي هڪڙو داتا.