بابل ايندو ڪهڙي پل؟
ڏيھه پُڄي ويا سڀ جا پيارا،
ڇو پر بابو آيو ناهي!؟
جيجل! ايڏي ماٺ نه ڪر تون،
ايندو تنهنجو پيءُ سڀاڻي،
تولئه ايندو چوڙيون آڻي،
تولئه ايندو ڪپڙا آڻي،
ڇِڪَ نه ڪر تون ايندئي بابل!
ايندو بابل آس چوي ٿي،
ها پر جيجل! ويل پڳي آ،
عيد ۾ باقي رات رڳي آ،
خرچي ناهي عيدي ناهي،
ڀاءُ نه آهي ديدي ناهي!
ڪائي شيءَ ته خريدي ناهي،
بابل ايندو ڪهڙي پل؟
ڇوري! رتُ ڪيو ٿي ڏاڍو،
تولئه ڏيھهُ ڇڏي ويو بابو،
تو لئه چار ٽڪا آڻيندو،
چوڙيون ويس وڳا آڻيندو،
تو لئه سون سڳا آڻيندو!
ها پر جيجل! بابو ايندو
وقت ڏسين ها ڪهڙو هوندو!؟
مونکي عيد به ڪرڻي آھي،
ڌيءَ اڪيلي آنءُ اوهانجي،
پاڙي جي ڪل ٻارن کان وڌ،
مونکي عيدي گهرجي پيئي،
مونکي سرخي والا گهرجن،
مون کي لالي چپل گهرجي!
بابي ڏاڍي دير ڪئي ڇو؟
عيد اچي وئي ايجهو ايجهو!
مالڪ ! مونکي بخش ڪجان تون،
ڌيءَ ڏُکايو ڏاڍو آهي،
هن جو تو وٽ بابو آهي،
مون ڀي پنڌُ سنڀاريو تنهنجو،
هاءِ ڦڪيان ٿي موتَ ڦَڪي مان،
وڃڻي آهيان مفت مري مان،
ڌيءَ دلاسن تي نه جيئي ٿي،
هاڻي ڪوئي چارو ناهي،
آنءُ مران ٿي ڌيءَ ڇڏي هت،
تنهنجي لاري هوندي مولا!
هن کي ڪير يتيم ڏسي هت،
چار وڳا ڪجھه عيدي ڏيندو،
مون کي خاڪ قبر ۾ تنهن پل،
ڏاڍو ساءُ انهي پل ايندو!