ڪريم سائين!
عاجزن اڀرن جا اوکيءَ ۾ اَجها، عبدالڪريم،
تون ڀلارو ۽ ڀلا تنهنجا وڏا، عبدالڪريم،
تو نمائي نفس کي ماريو مٺا، عبدالڪريم،
درد وندن جي بلاشڪ تون دوا، عبدالڪريم،
ٿي ڌڻيءَ جي در اگهي تنهنجي دُعا، عبدالڪريم،
تنهن ڪري توکي ستايون ٿا اسين ڪامل ڪريم!
سنڌ لاءِ گهر دعا پرور دران پلپل ڪريم!
تون سُتين سيد سکيو ٿي، هت مُٺا مارو مُدام،
هؤل جهڙيون حالتون ۽ ٿي حياتي تِن حرام،
آهي ڪئي انسان اڄ، انسان لئي پيدا قيام،
ماس ماڻهوءَ جو هتي وڪجڻ لڳو آ عام جام،
عصمتون لُٽجي ويون انسان جو ٿيو بد انجام،
راڄ هن ۾ رات ڏينهن رهزن هلن ٿا ري لغام،
ڪير جو تن سان ڪُڇي قانون ڪو ناهي ڪريم!
هت رڳو مسڪين ويچارا چڙهن ڦاهي ڪريم!
تنهنجي مٺڙي ملڪ ۾ اڄ بُک مرن ٿيون ماريون،
سِر اگهاڙي سور سارو ڏينهن چرن ٿيون ماريون،
ڳاهيون ڳڻتين ۾ ڳوٺاڻيون ڳرن ٿيون ماريون،
ويا ٻري ٻارڻ مٿن ٻڙهڪن ٻرن ٿيون ماريون،
ڏاڍ ڏاڍن جو ڏسي ڏاڍو ڏرن ٿيون ماريون،
داد ڪارڻ دادلا! تون در ورن ٿيون ماريون،
تون ڪڻن ڪيهون ٻڌي لهه ڪل سگهو ڪامل ڪريم!
او! ڀلا “بلڙيءَ” جا بزرگ بادشاهه ڀرجهل ڪريم!
لّڄ ويئي لوڪ مان ليکو ئي آهي لال هت،
ناهه مسڪينن سندو محفوظ هر گز مال هت،
ٿا کڻن مظلوم جي زوريءَ سان ظالم زال هت،
قهر هر ڪنهن پَهر آهي، ٿا ڪُسن ڪنگال هت،
جابرن جهنم بنايو ، ٿيو جيئڻ جنجال هت،
ووءِ وانگي ٿا وهائن لڙڪ لاکون لال هت،
گهائي مارن کي وڌو، گهوڙا ڙي هت گوندر ڪريم!
او! ولي الله جا، وريام وراث ور ڪريم!
ڪر اسان کي تون دعا اهڙي ته اڄ عالي جناب،
همتون اُڀري اچن هر ڪار ۾ ٿيون ڪامياب،
بي وسي ۽ بيڪسي ۾ عمر گذري بيحساب،
نوجوان! جاڳو اُٿو!! آڻيون ڪو اهڙو انقلاب،
ظالمن جا ڳولي ڳولي سر وڍيون ڏيئي عذاب،
مڙس ٿي تن کان وٺون ساري اڳيان پويان حساب،
باهه ڏيون بنگلن کي تن جا ڪوٽ ڪيرايون ڪريم!
ملڪ مان ميٽي ڇڏيون مديون ۽ ميرايون ڪريم!
بس! رڳو آهي اُٿڻ جي دير منهنجا دوستو،
پاڻ کي سامهون به ايندو ڪير منهنجا دوستو،
پاڻ ئي پڪ ساڻ آهيون شير منهنجا دوستو،
پاپين جا اڄ اُکوڙيون پير منهنجا دوستو،
ڍينگ ماري ماري ڪريون ڍير منهنجا دوستو،
وير ويرين کان وٺون هن وير منهنجا دوستو،
سِر وڍيون “سرويچ” ٿي ست ماڙ وارن جا ڪريم!
هنڌ هاوي ۾ بنايون تن هچارن جا ڪريم!
*