ڪافي :: 2
غيرت مند غيور الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
هوش سان منهنجي ڳالهه سڄي سڻ،
توکي ته ڏيندس ڪين ڪڏهن پڻ،
اِنچ وطن جو موُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
سنڌ جي هرهڪ چيز پياري،
سون هجي يا هوئي واري،
واري به اُن جي نُور الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
ڪين اُنهيءَ تي ڪجهه به سهان ٿو،
عشق ۾ تنهنجي مست رهان ٿو،
مست رهان مخمور الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
راهه انهيءَ جي جو ڀي روڪي،
خوب لڳايان تنهن کي ٺوڪي،
اکين منجهه اَنبوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان،
موت کان ماڳهين ڪين مُڙان ٿو،
توب بمن ۾ ڌوڪي گهڙان ٿو،
مات ڪريان مغروُر الا!مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
زور زبر جو موڙي ڇڏيان ٿو،
ناس ڪري ۽ ٽوڙي ڇڏيان ٿو،
غيرن جو ته غروُر الا!مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
جوش منجهان جڏهن ڪاهه ڪيان ٿو،
فوج سَڄيءَ مان پار پوان ٿو،
پار به پهرين پوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
تيغ هلايان، تِير وسايان،
فوج عدوءَ جي کوڙ کپايان،
چوٽ ڪيان ڀرپوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
سنڌ وطن جي لاڪ لڙان ٿو،
جنگ ۾ جنسي شينهن گُڙان ٿو،
ڏيهه ڏڪايان ڏوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
جانِ عدوءَ جي مون کان جلي ٿي،
هاڪ جهان ۾ منهنجي هلي ٿي،
ملڪن ۾ مشهوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
هوش رکان ٿو “هوشوءَ” وارو،
جوش ته “دودي”، “بلّوءَ” وارو،
سَنڌ ڪندوسين سوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
سنڌيئڙا “سرويچ” سڀيئي،
جانِ سان کيڏن، جُنگ اٿيئي،
ٻالڪ، پوڙها جهوُر الا! مان سنڌ وطن جو سانگي آهيان.
*