ڪافي :: 6
ڀاڳين جي “ڀوُن” مٿي، بوندون بهاريون هوُنِ شال!
ڏيهه ساري ۾ نه ڪوئي، ڪِٿ هجي ڏوٿي ڏکيو،
سادڙا سانبي گذارن، جيئن سدا سنهجو سُکيو،
سانگين جي سيم جون ساريون ئي ساريون هوُنِ شال!
مُنهنجي مٺڙي ملڪ تي........
ٻانهن لوڏي ٻاگهيون، ٻانَهين سان ٻنين ۾ گُهمن،
لال لوين جون ليارن ۾ ٻڌي لوڏون لُڏن،
سينڌ سُرهيءَ ساڻ ساڻيهه ۾، سنگهاريون هوُنِ شال!
منهنجي مٺڙي ملڪ تي.........
جوت جهِر مِر سان جڙيل جهانگين جي جوُ، جوُ، جوُ هجي،
گهر اڳيان گُجرون مِڙن گوهن جي گهوُ، گهوُ، گهوُ، هجي،
ڪنڌ هيڏي ساڻ ڪانڌن سان ڪنواريون هوُن شال!
منهنجي مٺڙي ملڪ تي............
عام کي اُلڪو نه اونو آب داڻي جو هجي،
ڀاڳ بالا ۽ بلند ڀاڳين جي ڀاڻي جو هجي،
ڌڻ چرن ڌاڃور تي ۽ خوش ڌنارون هوُن شال!
منهنجي مٺڙي ملڪ تي..........
شاهه جون وايون وٿاڻن ۽ وڻن ۾ گونججن،
بيت ساڻون جا مٺا جهر جهنگ ۾ جهونگارجن،
روز ريجهون ۽ رهاڻيون، روح واريون هوُنِ شال!
منهنجي مٺڙي ملڪ تي........
مرض مهنگايون مڙئي مارن ڏي ماڳهين مُنهن نه ڪُن،
صاف دل “سِرويچ” سانگي، سڀ سُکيا ساوا هجن،
ڏيهه ساري ۾ ته ڏينهاڻي، ڏياريون هوُن شال!
منهنجي مٺڙي ملڪ تي........
*