هڪ حقيقت واٽ وٺيو پئي وِيڙس تان، هڪ ٻڍڙي ويٺي پار ڪڍيا، اوڏو ايندي آکيم ان کي، بابل پنهنجي ڏي تون خبر، ڪنڌ ڏڪائي لڙڪن سان مُنهن ڌوئيندي رُئندي هيئن چيئين، ته ساماڻل ڌيءَ گهر ۾ ننگي، ماري ان جي مون کي مَيَرَ. *