گيت :: 2
جڳ سڄي جي اک جو تارو،
نانءُ ڀَلي سان، ناميارو سو،
آهي ديسان ديس!
الا! شل جيئي پنهنجو ديس!
وڻندڙ وڻندڙ ڏاڍو والله،
وڌندو رهندو انشاءَ الله،
مرڪو مورک ميري من سان،
ماپيو پيو ماپيس!
الا! شل جيئي پنهنجو ديس!
جنهن ۾ قُرب ڪچهريون پياريون،
جنهن ۾ ميلا موج ملهاريون،
جنهن جي ماڻهوءَ ماڻهوءَ ۾ آ،
الفت جي آبيس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
هيرون ۽ هُٻڪارون جنهن ۾،
ٿڪلن لئي ٿڌڪارون جنهن ۾،
وڻ وڻ واس کٿوريءَ جي سان،
ور ور ڏيو واسيس!
الا! شل جيئي پنهنجو ديس!
مارو موج ملهائن جنهن ۾،
گل ڦل جام لڳائن جنهن ۾،
هِيرن موتين سان هر نينگر،
ڇانيو پئي ڇانئيس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
سانوڻ توڙي سياري سائين،
آڌين آڌين راتين تائين،
هرڪا ڳوري ڳاٽ اُچي سان،
ڳِيئن ۾ ڳائيس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
جنهن جون ريتون رسمون پنهنجون،
جنهن جا راز ۽ رمزون پنهنجون،
جنهن جي جهانگين وانگين جو آ،
وهوا جهڙو ويس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
گِجّ ۽ ڪنجرا، چُنڙيون چولا،
سچ پچ لاهن اندر اولا،
چنڊن وانگر چمڪن جنهنجا،
اَجرڪ لُنگي کيس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
هرهڪ گُجري چاڙهيو گوڏي،
لاڏ منجهان پئي تنهن کي لوڏي،
هرهڪ سوڍو ساهه برابر،
سارو ڏينهن سانڍيس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
ڪافين، واين، بيتن سان ڏس،
نظمن، غزلن، گيتن سان ڏس،
ساور ڏينهن “سرويچ” هتي پيو،
سهڻو سينگاريس!
الا!شل جيئي پنهنجو ديس!
*