ماءُ اڳيان معصومڙيون..!
سانگين سُهمن سان گهاريا سال سارا سنڌ ۾!
جيئن نه ڪو قيدي گذاري تيئن ٿا گهارن زندگي،
بيڪس و مجبور بکيا، بي سهارا سنڌ ۾،
ڪين ڏي ٿو ڪو به ڪنهن ڪنگال کي اي يار اڄ،
چار آنا چئن ڏينهن لئي اُڌارا سنڌ ۾!
ماءُ اڳيان معصومڙيون هر مهل ماني لئي رڙن،
هي ڏسان ٿو همنشين هردم نظارا سنڌ ۾!
نيڻ آلا وار اڻڀا چَپ سُڪل چهرا اُداس،
وانگين ويڙهيا بدن تي ويس ڪارا سنڌ۾!
هر گهٽيءَ ۾ گُرگ ۽ هر واٽ تي واڳون وِڇون،
هر قدم تي دم ختم ڪن نانگ ڪارا سنڌ ۾!
ننگ ٿيو نيلام مارن نور چٽ ننڊون حرام،
ٿا نماڻن جي نِچن نيڻن مان نارا سنڌ ۾!
سور سهندي سور چرندي ٿيا گذر گذرن پيا،
سانگين جا سائين ڙي! سانوڻ سيارا سنڌ ۾!
جيئن سرون کورن ۾ کامي، کامي ٿيئيون لال يار،
تيئن، کِجن، کامن، ٻرن هي پيا پيارا سنڌ ۾!
مامرن، مرضن، ڏکن، مارن جي نيئي مت الا،
ڀٽڪندا در در گهمن هي بيقرارا سنڌ ۾!
مفلسي مٺڙن کي ماريو منهن کڻڻ جهڙا نه ٿيا،
لوڪ کان لڪندا گهمن لالڻ لڄارا سنڌ ۾!
مال چٽ ۽ مان چٽ، مارن جون چٽ ٿيون محنتون،
هڙ لٽي هيڻن جي ويا همراهه هچارا سنڌ ۾!
پورهيو پورهيت جو کائي پيٽ پيٽوڙين ڀريا،
پاپ جا هرپهر تي پسجن پسارا سنڌ ۾!
اڄ به هاماني حڪومت اڄ به فرعوني فضا،
اڄ به پيا پسجن هزارين “زار” پارا سنڌ ۾!
ڏيل ڏوٿين جو ڏڪائي ۽ ڏکن تي ڏيئي ڏُک،
ڏاڍ سان ڏاڍن پسايا ڏينهن جا تارا سنڌ ۾!
ساٿيو! جاڳو سگها ڪي ٻيا به جاڳايو جوان،
تان سجاڳيءَ جا وڄايون، نر نغارا سنڌ ۾!
سر ڏيو “سرويچ” ٿيو سِر سان ڪفن پنهنجي ٻڌو،
ظلم جون پاڙون پٽي ٿيون ناميارا سنڌ ۾!
*