ڪافي :: 5
توتان سِر ۽ ساهه ڏيان، او سِرويچن جي سُرخ زمين.
تون ۾ اکڙيون کوليم،تو ۾ هوش سنڀاليم منهنجي ماءُ،
تنهنجي سائيءَ ڌرتيءَ مان پڻ، سُندر سُندر آيم ساءُ،
تنهنجي جذبي هيٺ جيان، او سرويچن جي سُرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان........
ٿڌڙو ٿڌڙو صاف ۽ سُٿرو، منهنجي مَن لئي آ اڪسير،
ماکيءَ مصريءَ کان به ملّذذ، مٺڙو جهڙو مينهين کير،
تنهنجو پاڻي پاڪ پيان، او سرويچن جي سُرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان........
تنهنجي هنج هندوري وانگر، جنهن منجهه جهوٽا کاڌم جام،
تنهنجي جوٽ تي جاڳي جاڳي، نيٺ ته ايندو ٿم آرام،
تنهنجي پڳ تي ساهه پٽيان، او سرويچن جي سرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان........
منهن مٿي ۾ مَليان تنهنجي، مُشڪ کان وڌ جا آهي مِٽي،
سيني تنهنجي تي ڏيان سڪرون، من کي ٺاريان ڪجهه ته مِٺي،
سينڌ سندءِ تي سجدا ڏيان، او سرويچن جي سُرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان.......
تو ۾ دودو دريا خان ۽ “هوشوءَ” جهڙا شينهن هزار،
توتان ڪونڌر ڪنڌ ڏين جي، ناهي تن جو انت شُمار،
تن کي صبح شام سڏيان،او سرويچن جي سُرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان........
توسان پختا پيچ پيا، “سِرويچ” سڏايان جيجل ڙي،
تنهن جا ڳُڻ ۽ ڳالهيون، ڳلين ۾ پيو ڳايان جيجل ڙي،
توسان نباهي نينهن نيان، او سرويچن جي سُرخ زمين،
سنڌڙي توتان گهور ٿيان........
*