حيدرآباد شھر جو پيارو ماڻھو: فيروزہ مختار
منھنجي بابا جي زماني کان وٺي، آئون بابا جا لکيل ۽ ترجمو ڪيل ڪتاب پڙهندي هئس ۽ تُنھنجَي تعارف کان پھرين منھنجو تعارف بابا جي ڪيل ترجمن جي ڪتابن سان ٿيو، جيڪي هُنن مختلف ٻولين مان سنڌيءَ ۾ ڪيا. تو سان دوستيءَ کان پوءِ تون اڪثر بابا جا ترجمو ڪيل ڪتاب ڏيندي هئينءَ. اهڙا سُٺا ترجما مون ڪڏهن بہ نہ پڙهيا. ترجما تہ الطاف شيخ جي ڪتابن جا بہ پڙهيا، پر بابا جي ترجمن جي ڳالھہ ئي ٻي هئي. اُهي ترجما نہ پر اصل ليک جو ڏيک ڏيندا هئا.
هڪ دفعي تو مون کي قرت العين حيدر جو ڪتاب ’آخرِ شب ڪي همسفر‘ جو سنڌيءَ ۾ ترجمو ڪيل ڪتاب ڏنو، ان ڪتاب جو بابا ڇا تہ نالو رکيو هو، ’پوئين پھر جا پانڌيئڙا‘- منڊيءَ تي ٽِڪ.
اهي تہ تمام ننڍيون ڳالھيون آهن، پر بابا جو سڀني ءَ لاءِ پيار جو رشتو انمول ۽ ناقابلِ فراموش آهي.
جھڙو ماڻھو، تهڙو ناڻو، هر ڪو پنھنجي اگهہ اگهاڻو،
جيڪو ماڻھو ڪين وڪاڻو، سو ئي ماڻھو موتيءَ داڻو.