غزل: فرهاد جروار
توکان پو يادگيريون ٽانڊا بڇائي وينديون
وارِيءَ تي پير پنھنجا ها تون ڇڏي تہ ويندين
لھرن جو وَيرُ مون سان اينديون مِٽائي وينديون
ويٺِي وناھ ۾ تون ڳوڙھن جا ڇڄ ڇڙيندينءَ
ٽھڪن ۾ تنھنجا سکيون سُڏڪا لڪائي وينديون
مندر اداس آھي ۽ منتظر پُڄاري
اينديون ڪي ڪامڻيون ۽ ڏيئا جلائي وينديون
ٻئي پير ٿوهرن تي ڳولا جو پنڌ اڙانگو
ڊگهيون مسافتون هِن آخر ٿڪائي وينديون
’فرهاد‘ ياد ٿَئي مون توکي اڳي چيو هو
هي ڇوڪريون شھر جون آھن رُلائي وينديون