نثري نظمَ : پرينءَ ڏانھن : حُميرہ نُور
”تون خوش رهندي ڪر.“
(مان خوش رهان!؟)
ان لاءِ
توکي منھنجو
نصيب ٿيڻو پوندو
حبيب ٿيڻو پوندو
طبيب ٿيڻو پوندو.
- - -
هڪڙي باھ
لاھ ڪڍيا!!
رات سڄي
گاھ ٻريا!
۽ تون ڇا ڄاڻين
ڪنھن جا ڪنھن جا
ساھ سڙيا؟!
- - -
بي خوديءَ ۾
تو سان
جڙيا جيڪي ناتا
اک دل
ان تي
وڙهي پيون
پر
ڪنھن نہ قبوليا..!