غزل: وسيم حيدر کوسو
اسين اڄ ڀي توکي ساريون پيا
صدا سڏڪي پئي ٿي تو لاءِ
آءُ موٽي توکي پڪاريون پيا
جو ترنم سان تو هو جُهونگاريو
گيتُ سو ئي اڃان جُهونگاريون پيا
رنجشون درگذر ڪريون ٻيئي
معاملي کي اتي ئي ٺاريون پيا
ڄڻ تہ خوابن بہ ڪئي موڪل آ
ننڊ نيڻن مان جو اڏاريون پيا
تنھنجي سار جي شدت تہ ڏس
نانءُ هر هر تنھنجو اُچاريون پيا
ناهي امڪان تنھنجي موٽڻ جو
راھہ پوءِ ڀي تنھنجي نھاريون پيا
نہ ٿئي يقين تہ ڏسي وڃ ’وسيم‘
ڪيئن اذيت ۾ ڏينھن گهاريون پيا