غزل: ديوي ناگراڻي
اھڙو ڪتاب ٿو پوي پڙھڻو ڪِٿي ڪِٿي!
بي شرم ٿي به کائي وڃون پوءِ، پر اول،
ٿورو حجاب ٿو پوي ڪرڻو ڪِٿي ڪِٿي!
گوري مِٺي نه ڪمُ ڪري، ڪؤڙي به ڏي حبيب!
ڪؤڙو مزاج ٿو پوي رکڻو ڪِٿي ڪِٿي!
اَحمق ھُجي ۽ ساڻ جي منھن جو ھُجي ملوُڪ!
اُن کي نواب ٿو پوي، چوَڻو ڪِٿي ڪِٿي!
تُڪ سان نه تُڪ ملي جتي، حامي اُتي ڀرين،
اھڙو نقاب ٿو پوي مَٽڻو ڪِٿي ڪِٿي!
حامي طلاق جي ڀري، شادي ڪري ٿو پوءِ،
اھڙو نڪاحُ ٿو پوي پڙھڻو ڪِٿي ڪِٿي!
رتُ ٿو ڪڍي جي خار ته ڏئي ٿو مھڪ گُلاب،
ته به ’ديوي‘ اُن کي ٿو پوي پٽڻو ڪِٿي ڪِٿي!