صورت تنهنجيءَ سڀ جڳ موهيو ; شاهه عبدالطيف ڀٽائي رح
سَجدو فِيلَ في الحال ڪيو، پَسي مَطلبُ نور نِراڙِ،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
ڄاپَڻ وقت ڄامَ جي، ڪِريا ڪُنگِرا ڪوٽَ ڪُفار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
آگي سَڀُ اُڀَنِ جو، توکي ڪَاريو سَيرُ سَتار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيۡڪَ رَبُڪَ، توسِين قَادِر ڪَيا قَرار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
قَادِر پَاڻ قَسم ڪيا، خاڪِ قَدمنِ جا ڪَلتار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
آهِن ڪَرَمَ ڪَريمَ جا، اَحمّدَ ساڻ اَپَار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
اُڪَنڊيا جي اَبر کي، سرها ٿيا سي سنگهار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.
موڪل ٿِيئي مِينهن کي، دوس هَٿان دلدار،
صُورت تنهنجي سڀُ جَڳُ موهيو.