مُرسل مڻيادار ; طالب الموليٰ
احمد کي اظهر ڪري خالق ڪيو خوب،
طالب مولا جو به سو محب ٿيو مطلوب،
راغب ۽ مرغوب ڪنهن کي چئي ڪنهن کي چوان.
ڪائنات جو ڪريم ڪئو محمد کي مختار،
رهبر ڪيائين راه جو مُرسل مڻيادار،
عاشق مٿس الله ٿيو جل جلالھ جبار،
عربي احمد ڄام ۾ نور ڪيئين نروار،
صلواتون سيد تي بيحد، بيشمار،
آهي اُن عجيب جو طالب طلبگار،
اڙين جو آڌار عشق عربي ڄام جو.
صانع پنهنجي صنعت ۾ ڪيو قدرت ساڻ ڪمال،
احمد کي عطا ڪيو واحد پاڻ وصال،
معراج ڪرايئينس محبت سان رکي خاص خيال.
جبار ڏنس جوڙ سان جلوو ۽ جمال،
انهي جو احوال قلم لکندو ڪيترو.
”لا الھ الالله“ محمد الرسول،
جهانن ۾ جميل کي مولا ڪيو مقبول،
پيغمبر پڌرو ڪيو الله جو اصول،
طالب مولا مرد ٿي فڪر ڇڏ فضول،
جنهن قريشي جي قرب کي قلبئون ڪيو قبول،
سو مُحبتي ملول ڪڏهن ٿيندو ڪو نه ڪو.
الله ڪرايو عربيءَ کي محبتي معراج،
طالب! رکيائين تاج، رسالت جو رسول تي.
پيغام پَرور موڪليو هتان پنهنجي حبيب،
امانت سان الله جو نياپو ڏنو نجيب،
آخر اُن عجيب ڪفر ڪعبي مان ڪڍيو.