گُنبذ خضرا جي سامهون ; محمد علي جوهر
عرش کان وَڌ، ادب جو آههِ، هي نازڪ مقام!
هِي مٽي سُرمون ڪري، پايو اکين ۾، پو ڏِسو!
هِي منارهءِ نُورُ آهي. قابلِ صد احترام.
تنهنجي قدمن ۾ مَران،
ساهُ ڀي نِڪري هِتي،
بابِ جِبرائيلَ وٽ،
۽ جُتين جي جاءِ تي،
هِن مُبارڪ شهر جو،
شل مَديني شهر ۾،
منهنجو محشر ٿئي هِتان،
شهرِ يثرب جي ڳلي،
يا شفيعَ المُذنبين!
مون کي هي قُربت هجي،
۽ هِتي تربت هجي.
آستانو شل ٿئي،
تڪيو ۽ آٿت هُجي.
مان گداگر ٿي رهان،
مون کي هي عزت هُجي.
تنهنجو ٿئي سايو مَٿان.
منهنجي لئه جَنَت هُجي،
رحمتُ للعالمين!
حشر ۾ ”جوهر“ مٿان،
سايئه رحمت هُجي.