تنهنجي نور حضور ظهور ڪيا... ; محمد يوسف ڀٽو
ماه حور پري غلمان ڪَئين.
لب لعل ياقوت رمان* اَڳي،
ڇا سرخ بدخشان لعل لڳي،
مَٽ مشڪ عطر توسان نه لڳي،
خوشبو ۽ خطن بُستان ڪَئين.
تنهن جي نور، حضور ظهور ڪيا،
نو کنڊ ملڪ معمور ڪيا،
برباد ميدان مسرور ڪيا،
افغان عرب ايران ڪَئين.
تنهنجي عشق لکين قربان ڪُٺا،
ڪَئين عارف اوليا برن بيٺا،
روئي رند جهلي تولاءِ واٽ ويٺا،
دربان درن سلطان ڪَئين.
پسي تاب حسن ڪن زهد ڀڳو،
ڪن تقويٰ سندو ترڪ لڳو،
نڪي مست ٿيو منصور رڳو،
ويا سرت ڇڏي صنعان ڪَئين.
هِتِ تنهنجي اَچڻ اُهڃاڻ اَڳي،
هُئي يوسف يونس ڄاڻ اَڳي،
تنهن جي نبءَ نبين واکاڻ اَڳي،
درجات تنهن جا داستان ڪَئين.
ڪر ”يوسف“ سان تون لائق لڳي،
اَنَعمتَ عَلَي هم راهه کلي،
ڪر معاف مون کي وَڃ مون سان ملي،
الحمد پڙهان سُبحان ڪَئين.